یک پسر کوچک از مادرش پرسید : چرا گریه می کنی ؟
مادرش به او گفت : زیرا من یک زن هستم.
پسر بچه گفت من نمی فهمم.
مادرش او را در آغوش گرفت و گفت : تو هیچ گاه نخواهی فهمید !
بعدها پسر این سوال از پدرش پرسید و پدر فقط به او گفت که تمام زنها برای هیچ چیز گریه می کنند.
پسر کوچک بزرگ شد و به یک مرد تبدیل شد ولی هنوز نمی دانست که چرا زن ها بی دلیل گریه می کنند. بالاخره این سوال را برای خدا مطرح کرد و مطمئن بود که خدا جواب را می داند . او از خدا پرسید : خدایا چرا زنها به آسانی گریه می کنند؟
خدا گفت: زمانی که زن را خلق کردم می خواستم که او موجود به مخصوصی باشد بنابراین شانه های او را قدری قوی آفریدم تا بار همه دنیا را به دوش بکشد. و همچنین شانه هایش به قدری نرم باشد که به بقیه آرامش بدهد.
من به او نیروی درونی قوی دادم تا توانایی تحمل زایمان بچه را داشته باشد و وقتی آنها بزرگ شدند تونایی تحمل بی اعتنایی آن ها را نیز داشته باشد.
به او توانایی دادم که در جایی که همه از جلو رفتن نا امید شده اند او تسلیم نشود و همچنان پیش برود.
به او توانایی نگهداری از خانواده اش را دادم حتی زمانی که مریض یا پیر شده است بدون اینکه شکایتی بکند.
به او عشقی داده ام که در هر شرایطی بچه هایش را عاشقانه دوست داشته باشد حتی اگر آن ها به او آسیبی برسانند.
به او توانایی دادم که شوهرش را دوست داشته باشد و از تقصیرات او بگذرد و همیشه تلاش کند تا جایی در قلب شوهرش داشته باشد.
به او این شعور را دادم که درک کند یک شوهر خوب هرگز به او آسیب نمی رساند اما گاهی اوقات توانایی همسرش را آزمایش می کند و به او این توانایی را دادم که تمامی این مشکلات را حل کرده و با وفاداری کامل در کنار شوهرش باقی بماند.
و در آخر اشک هایی به او دادم که بریزد. این اشک ها فقط مال اوست و تنها برای استفاده اوست در هر زمانی که به آن نیاز داشته باشد. او به هیچ دلیلی نیاز ندارد تا توصیح دهد چرا اشک می ریزد.
خدا گفت: می بینی پسرم، زیبایی یک زن در لباس هایی که می پوشد نیست، در ظاهر او نیست، در شیوه آرایش او نیست، بلکه زیبایی یک زن در چشمانش نهفته است زیرا چشم های او دریچه روح اوست، و در قلب او جایی که عشق او به دیگران در آن قرار دارد.
